توحش به نام قانون

 

“آنکه با هیولا ها دست و پنجه نرم می کند، باید بپاید که خود در این میانه هیولا نشود. اگر دیری در مغاکی چشم بدوزی، آن مغاک نیز در تو چشم می دوزد.”

نیچه، فراسوی نیک و بد، گزین گویی، 146

این جمله نیچه بهترین توصیف از خطری است که در کمین نشسته،مردمی که در این رفتار بدوی و بدور از تمدن چشم دوخته اند، دیری نخواهد پایید که بدویت و توحش در درونشان بر قوه عقل و خرد غلبه خواهد کرد.

مغاکی که در تو چشم می دوزد استعاره از خصلت های‌ست که به لطف تمدن در انسان بخواب رفته اند و به مدد نگریستن در توحش، دوباره چشم باز می کنند...