Posts

علی (ایمان) شهواری شهادت‌نامه

Bild
  نام: علی (ایمان) شهواری تاریخ تولد: ۱۹ دی ۱۳۴۶ تاریخ دستگیری: مهر ماه ۱۳۸۸ تاریخ مصاحبه: ۲۶ تیر ۱۳۹۹ مصاحبه کننده: سازمان ماده۱۸ این شهادتنامه بر اساس یک مصاحبه با آقای علی (ایمان) شهواری تهیه شده و در تاریخ ۸ بهمن ۱۴۰۰ توسط ایشان تأیید گردیده است. این شهادتنامه در ۵۸ پاراگراف تنظیم شده است. پیشینه ۱)  نام من علی شهواری است و نام مستعار من ایمان است. در ۱۹ دی ماه ۱۳۴۶ در تهران متولد شدم. در سال ۱۳۷۵ با همسرم اعظم که در همسایگی ما زندگی می‌کرد آشنا شدم و ازدواج کردیم. ما سه فرزند داریم: امیرحسین ، فرزانه و یگانه. ۲)  من در یک خانواده مسلمان سنتی و مذهبی بزرگ شدم. خدا را دوست داشتم و ارادت خاصی به “اهل بیت” داشتم. دوبار در مدرسه داوطلب شدم تا در طول جنگ ایران و عراق به خط مقدم بروم. دو برادر دیگر من نیز به عنوان رزمنده در خط مقدم بودند. یکی از برادرانم مورد اصابت گلوله قرار گرفت و زخمی شد، برادر دیگرم در سال ۱۳۶۵شهید شد. من به این دلیل که جز خانواده شهید محسوب می‌شدم از خدمت سربازی معاف شدم. ۳)  من ورزشکار و کشتی گیر بودم اما بعد از شهادت برادرم به شدت افسرده شدم. در یک مهمانی، یکی از

بیانیه گروهی از زندانیان پیشین مسیحی در اعتراض به نقض حق تحصیل مسیحیان فارسی‌زبان

Bild
  دانشگاه تهران،عکس تزیینی است،منبع ایرنا گروهی از نوکیشان مسیحی و زندانیان سابق عقیدتی، در روز جهانی آموزش با انتشار بیانیه به نقض حق تحصیل مسیحیان فارسی‌زبان در مدارس و دانشگاه، اعتراض کردند. سازمان ملل متحد روز ۲۴ ژانویه را «روز آموزش» اعلام کرده است. در بیانیه این گروه از مسیحیان که به دست «ماده ۱۸» رسیده، آمده که «مسیحیان فارسی‌زبان، اقلیت دینی غیر رسمی» در ایران به شمار می رود و «محرومیت از حق تحصیل تنها یکی از حقوق نقض شده مسیحیان است که تاکنون کمتر از آن خبر یا سخنی به میان آمده است؛ حقی که سرنوشت و کمیت و کیفیت حیات افراد را قویا دگرگون می کند.» بسیاری از نوکیشان مسیحی به دلیل باور دینی و فعالیت مسالمت آمیز عقیدتی به زندان محکوم شده اند. اذیت و ازار آنها و اعضای خانواده شان، پس از زندان نیز ادامه داشته است. پیشتر ماری محمدی، از امضاکنندگان این بیانیه به «ماده ۱۸»،  گفته بود  محرومیت از تحصیل «ابزار فشاری علیه اقلیت‌های دینی» است و «قطعا محرومیت از حقوق ذاتی و ابتدایی مانند حق تحصیل عرصه را بر اشخاص تنگ میکند و به عنوان اهرم فشار علیه اقلیت های دینی و فعالان حقوق بشر مورد استفا